СТАЦЬ ГАНАРОВЫМ - НЯПРОСТА

Усмешлівы і пазітыўны мужчына на фота - слесар аварыйна-аднаўленчых работ 5-га разраду ўчастка «Вадаправодна-каналізацыйная гаспадарка»

КУМВП "Столінская ЖКГ" Аляксандр Чмуневіч.

Літаральна два дні таму ён быў узнагароджаны нагрудным знакам "Ганаровы работнік жыллёва-камунальнай гаспадаркі".

І як адзначылі нашы мясцовыя камунальнікі -

дабіцца такой узнагароды вельмі няпроста!

- Узнагароджваў мяне ў Менску сам міністр жыллёва-камунальнай гаспадаркі Генадзь Трубіла, - кажа Аляксандр Чмуневіч. - Шчыра прызнаюся - было і хвалююча, і прыемна. У такі момант разумееш, што ўсе гады, праведзеныя ў сферы жыллёва-камунальнай гаспадаркі, мінулі нездарма. Усведамляеш, што быў карысны грамадству і нашым грамадзянам.

Шчыра, адразу аб нейкіх узнагародах і не думаў. Прафесійнае свята - гэта добрая справа, заўсёды адзначалі яго. Думаў, што і ў гэты раз будзе гэтак жа - павіншуем адзін аднаго ды і разыдземся па хатах. Хто адзначаць, а хто справамі дамашнімі займацца. А нядаўна мне патэлефанавалі дзяўчаты з аддзела кадраў і сказалі гарнітур гатаваць. Навошта, думаю? Пасля намякнулі. Ну, справа такая, добрая - прыйшлося і гальштук новы купіць, і кашулю. Хоць я і не асоба кахаю такое адзенне - больш у практычнай хаджу, у якой працаваць прасцей.

На пытанне, чаму менавіта ён у ліку нямногіх работнікаў краіны, хто сёлета атрымаў узнагароду, развёў рукамі, усміхнуўся і адказаў:

- А хто яго ведае? Я проста раблю сваю справу, працу, ды і ўсё. Днём, а бывае і ноччу. Улетку і ўзімку. Парывы ж на трасах здараюцца калі заўгодна. Ад гэтага ніхто не застрахаваны.

Але, на шчасце, апошнім часам такіх непрадбачаных і непрыемных момантаў у практыцы з году ў год здараецца ўсё менш і менш.

- Цяпер з прыходам і прымяненнем новых тэхналогій здарэнняў на аб'ектах становіцца ўсё менш, - дзеліцца вопытам заслужаны работнік жыллёва-камунальнай галіны. - Трубы вадаправодныя цяпер з палімераў, а не як раней - жалезныя. Яны служаць даўжэй. Ды і засаўкі, муфты злучальныя зараз таксама лепш. Як гаворыцца, перадавыя тэхналогіі даходзяць і да ЖКГ. Значна скараціўся і час ухілення аварый на вадаправодных або каналізацыйных трасах. Цяпер знайшлі месца, раскапалі, усталявалі муфту і зноў засыпалі. Ну, максімум, суткі на ўсё.

У КУМВП "Столінская ЖКГ" Аляксандр Чмуневіч прыйшоў на працу 36 гадоў таму. І з таго часу прысвяціў сваю працу не столькі самому прадпрыемству, колькі жыхарам райцэнтра і бліжэйшых населеных пунктаў.

- Пасля службы ў войску некалькі гадоў ездзіў на Поўнач - на валку лесу, - успамінае маладыя гады Аляксандр Пятровіч. - Малады быў бо, да працы быў гарачы. Рукі самі прасіліся да працы. Але ўсё ж там складана. І холадна да таго ж. Яшчэ і ўдалечыні ад радзімы. Прыйшлося вярнуцца. А тут якраз падвярнуўся варыянт у мясцовай ЖКГ. «Карочак» як такіх не было, таму паехаў на вучобу ў Брэст, дзе атрымаў кваліфікацыю слесара-сантэхніка. Пасля некалькі разоў ездзіў на павышэнне кваліфікацыі. Ды і ў нас на базе ўвесь час праводзяцца вучоба, здача розных нарматываў. Усё не так проста, як можа падацца на першы погляд.

- Аляксандр Пятровіч - супрацоўнік каштоўны і вопытны, амаль усё жыццё аддаў галіны, - адклікаецца аб работніку начальнік участка "Вадаправодна-каналізацыйнае гаспадарка" Міхаіл Еўтух. - Чалавек ён прыстойны, добрасумленны і выканаўчы: і днём, і ноччу гатовы выручыць, выйсці, калі спатрэбіцца. Улічваючы, што праца ў яго адказная, з ёй ён заўсёды спраўляўся на выдатна, стварыў сабе рэпутацыю.

Выконваюць заданні слесары аварыйна-аднаўленчых работ заўсёды групай. Па-першае, у адзіночку з імі не зладзіцца, а, па-другое,  – па тэхніцы бяспекі так пакладзена.

За 36 гадоў слесар асабіста «пазнаёміўся» калі не з усімі дзясяткамі кіламетраў трубаправодаў, за працаздольнасць якіх адказвае ўчастак, то ўжо сапраўды з большай іх часткай. З прыходам новых тэхналогій і абсталявання стала прасцей працаваць. Але сутнасць працы не змянілася: як мага хутчэй выканаць заданне, ліквідаваць дэфект на трубаправодзе. І абавязкова - з высокай якасцю. Каб, як кажуць, на гады забыцца на праблему.

- Аляксандра Чмуневіча адрознівае дзіўная матывацыя да працы, - працягвае Міхаіл Еўтух. - І, я б сказаў, што ў яго мысленне, якому можна пазайздросціць: можа ўбачыць, што палепшыць у працы, рэгулярна прапануе нешта карыснае. У калектыве яго шануюць яшчэ і за тое, што ён вельмі спагадны ў зносінах, заўсёды адкрыты, умее падтрымаць размову і дапамагчы ў цяжкую хвіліну. Таксама Аляксандр Пятровіч добразычліва адносіцца да моладзі, якая прыходзіць да нас на ўчастак.

- У нас на ўчастку прыкладна пароўну вопытных слесараў аварыйна-аднаўленчых работ і тых, хто нядаўна прыйшоў у прафесію, - рэзюмуе Аляксандр Чмуневіч. – І мяне радуе, што маладыя хлопцы адразу імкнуцца ўглыбіцца ў сутнасць – «рвуцца ў бой». Думаю, што мы падрыхтуем сабе дастойную замену. Вось зараз разам паедзем на адзін з аб'ектаў - трэба тэрмінова ўхіліць непаладку.

І, безумоўна, моладзі пашанцавала, што ёсць у каго пераймаць досвед.